بررسی میزان آمادگی دانشگاه علوم پزشکی شیراز و دانشگاه شیراز برای تبدیل به سازمان یادگیرنده ازدیدگاه کارکنان و اساتید دانشگاه مذکور

هدف تحقیق بررسی میزان آمادگی دانشگاه علوم پزشکی شیرازو دانشگاه شیراز برای تبدیل به سازمان یادگیرنده ازدیدگاه کارکنان واساتید دانشگاههای مذکور بر اساس اصول سازمان یادگیرنده پیتر سنگه می باشد. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه کارکنان دانشکده های دانشگاه شیراز و دانشکده های دانشگاه علوم پزشکی شیراز می باشند. اطلاعات گردآوری شده از طریق پرسشنامه با استفاده از روش های آماری t-test مستقل و رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تجزیه و تحلیل با استفاده از آزمون تی برای گروه های مستقل نشان داد که که در زمینه مهارت شخصی و مدل های ذهنی بین کارکنان دو دانشگاه و کارکنان زن و مرد دو دانشگاه تفاوت معناداری وجود ندارد و هر دو دانشگاه شیراز و علوم پزشکی شیراز آمادگی لازم برای تبدیل به سازمان یادگیرنده را دارند. و در زمینه آرمان مشترک بین کارکنان دو دانشگاه تفاوت معناداری وجود دارد و دانشگاه علوم پزشکی آمادگی لازم برای تبدیل به سازمان یادگیرنده را دارد ولی دانشگاه شیراز این آمادگی را ندارد. همچنین در زمینه یادگیری تیمی و تفکر سیستمی بین کارکنان دو دانشگاه وکارکنان زن و مرد دو دانشگاه تفاوت معناداری وجود ندارد و هیچ یک از دو دانشگاه آمادگی لازم را برای تبدیل به سازمان یادگیرنده ندارند. و در نهایت در زمینه مدل های ذهنی بین کارکنان زن و مرد دو دانشگاه تفاوت معناداری وجود ندارد و هر دو دانشگاه آمادگی لازم برای تبدیل به سازمان یادگیرنده را دارند. تجزیه و تحلیل اطلاعات و نتایج بدست آمده با استفاده از روش آماری رگرسیون چندگانه در دانشگاه شیراز نشان می دهد که از میان متغیر های جمعیت-شناختی، متغیر های میزان تحصیلات و سابقه می توانند میزان آمادگی را به طور معنی داری پیش بینی کنند. و متغیرهای سن و جنسیت نمی توانند میزان آمادگی را به طور معنی داری پیش بینی کنند. این نتایج نشان می دهد که با افزایش میزان تحصیلات و سابقه، میزان آمادگی کارکنان افزایش می یابد و با کاهش میزان تحصیلات و سابقه، میزان آمادگی کاهش می یابد. همچنین با افزایش سن، میزان آمادگی کاهش می یابد. تجزیه و تحلیل اطلاعات و نتایج بدست آمده با استفاده از روش آماری رگرسیون چندگانه در دانشگاه علوم پزشکی شیراز نشان می دهد که از میان متغیر های جمعیت شناختی، متغیر های میزان تحصیلات و سن می-توانند میزان آمادگی را به طور معنی داری پیش بینی کنند. و متغیرهای سابقه نمی تواند میزان آمادگی را به طور معنی داری پیش بینی کند. این نتایج نشان می دهد که با افزایش میزان تحصیلات و سن، میزان آمادگی کارکنان افزایش می یابد و با کاهش میزان تحصیلات و سن، میزان آمادگی کاهش می یابد. همچنین با افزایش سابقه، میزان آمادگی کاهش می یابد. کلید واژه ها: سازمان یادگیرنده- یادگیری سازمانی- میزان آمادگی- نظرات- دانشگاه